Гісторыя маладога беларускага хлопца, які, патрапіўшы ў вір студэнцкага Ленінграду, не згубіў беларускай шчырасьці і адкрытасьці. Сямідзясятыя гады - разгар пабудовы камунізму ў Краіне Саветаў, дзе чалавек можа дыхаць вольна, але толькі ў адзін такт з уладай, дзе можна верыць у Бога, але нельга хадзіць у царкву. Дзе партыя кажа - трэба, а чалавек адказвае - ёсьць. Апынуўшыся на Чукотцы Сцяпан Артамонаў - бачыць сапраўдны непрыхаваны і непрыфарбаваны савецкі лад, дзе дасягненні пішуцца на паперы, дзе чыноўнікі не пакідаюць сваіх кабінэтаў, дзе чалавек мог загубіцца ў віхуры ліхалецьця, знікнуць і ён ужо не цікавы нікому. Працуючы ў "авангардзе" савецкай прамысловасьці, сярод ільдоў Богам забытага краю, галоўны герой не губляе асноўнага - ён застаецца чалавекам. І гэтая чалавечнасьць не дае яму спакою, не дае астыгнуць сэрцу пераўтварыцца ледзяную глыбу.